چه پیشرانه‌ای با چه حجمی نیاز داریم؟

تصمیم گرفتن درباره‌ی اینکه خودرویی که می‌خواهید بخرید باید سیستم تهویه مطبوع و کابینی چرم داشته باشد آسان است اما شاید انتخاب پیشرانه‌ای با حجم مناسب کمی سخت‌تر باشد. ما نگاهی به حجم‌های مختلف پیشرانه‌ها انداختیم تا در رابطه با نیازهای شما راهنمایی مناسبی داشته باشیم.

حجم پیشرانه‌ها با واحد لیتر و سی‌سی اندازه‌گیری می‌شود. هر لیتر برابر با 1000 سی‌سی است. این مقدار نشان‌دهنده‌ی فضای داخل سیلندرهای پیشرانه است. به عنوان یک قانون پذیرفته شده، با داشتن حجم بیشتر قدرت بیشتری خواهید داشت.

به همین دلیل است که خودروهایی نظیر اشکودا سیتی گو از پیشرانه‌ی کوچک 1 لیتری برای هر حرکت در شهر استفاده کرده و خودروی پرفورمنسی چون فراری F12 با استفاده از پیشرانه‌ی 6.3 لیتری به سقف سرعت بیش از 300 کیلومتر در ساعت دست می‌یابد.

باید گفت که خودروهای قدیمی‌تر معمولاً پیشرانه‌های بزرگ‌تری دارند اما این امر درباره‌ی خودروهای مدرن چندان صدق نمی‌کند. با پیشرفت سریع تکنولوژی خودروهای جدید می‌توانند همان قدرت زیاد را از پیشرانه‌های کوچک‌تری به دست بیاورند.

هم‌اکنون دیگر نمی‌توان به سادگی گفت که “بزرگ‌تر به معنی بهتر” است زیرا بسیاری از پیشرانه‌های مدرن از توربو برای به دست آوردن قدرت اضافی از حجم‌های کمتر استفاده می‌کنند. ب‌ام‌و i8، برای مثال از پیشرانه‌ی کوچک 1.5 لیتری توربوی جفت شده به واحدهای الکتریکی استفاده می‌کند. این خودرو با این پیشرانه قدرتی در حد ب‌ام‌و M3 3 لیتری دارد.

به عنوان یک قانون نانوشته پیشرانه‌های توربو برابر با پیشرانه‌های بدون توربو با حجم 50 درصد بیشتر هستند. برای مثال پیشرانه‌ی 1 لیتری اکوبوست فورد جایگزین پیشرانه 1.6 لیتری قبلی شده درحالی‌که پیشرانه‌ی 6.3 لیتری AMG با پیشرانه‌ای 4 لیتری و توئین توربو جایگزین شده است.

• اوضاع درباره‌ی دیزل‌ها چگونه است؟

نوع سوخت وارد شده به پیشرانه نیز قدرت تولیدی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. خودروهای دیزل در مقایسه با برادران بنزینی قدرت کمتری تولید می‌کنند بنابراین آن‌ها اغلب حجم بیشتری داشته و برای دست‌یابی به همان قدرت به توربوها تکیه می‌کنند.

پیشرانه‌های دیزلی معمولاً گشتاور بیشتری نسبت به نسخه‌های بنزینی تولید می‌کنند بنابراین حتی اگر خودروهای دیزلی اسب بخار کافی در حد نسخه‌های بنزینی تولید نکنند می‌توانند در رانندگی‌های روزمره سریع احساس شوند.

حجم پیشرانه‌ای که شما واقعاً نیاز دارید به دو چیز بستگی دارد: کاربری‌ای که از خودرو انتظار دارید و همچنین اندازه و سایز آن.

اگر شما تنها خودرویی برای خرید و بردن بچه‌ها به مدرسه می‌خواهید و اکثر وقت خود را در شهرها می‌گذرانید به احتمال خیلی زیاد پیشرانه‌ای با حجم کمتر از 1.4 لیتر پاسخگوی نیازهایتان خواهد بود. در حقیقت بسیاری از کمپانی‌ها پیشرانه‌های 1 لیتری توربویی تولید می‌کنند که برای استفاده‌ی سبک شهری عالی هستند.

اگر اکثر اوقات در بزرگراه‌ها رانندگی می‌کنید پیشرانه‌ای با حجم بین 1.4 تا 2 لیتر مناسب خواهد بود. یک پیشرانه‌ی قدرتمندتر در بزرگراه‌ها به کمک شما آمده و در سبقت‌گیری‌ها استرس کمتری خواهید داشت و از پیشرانه‌های کوچک‌تر در سرعت‌های بالا کم‌مصرف‌تر خواهند بود چراکه نسخه‌های کوچک‌تر برای رسیدن به سرعت‌های بالاتر باید سخت‌تر کار کنند.

اگر تریلری را می‌کشید قطعاً پیشرانه‌ای دیزل موردنیاز شماست. برخی شاسی بلندها پیشرانه‌های دیزلی 6 سیلندر 3 لیتری ایده آلی دارند که مناسب کاربری شما خواهد بود. هر پیشرانه‌ی دیگری که بیشتر از 2 لیتر حجم داشته باشد، بیش از آنکه یک “نیاز” باشد،یک “خواسته” است. البته اگر رانندگی هیجانی و لذت‌بخش می‌خواهید پیشرانه‌های قدرتمندتری نیز در دسترس هستند.

سایز و اندازه‌ی خودرو نیز بر پیشرانه‌ی موردنیاز شما اثر می‌گذارد. خودروهای شهری مثل رنو کلیو کوچک و سبک بوده و بنابراین پیشرانه‌هایی با حجم 0.9 تا 1.4 لیتر نیاز دارند. هاچبک های خانوادگی مانند فورد فوکوس از هر پیشرانه ی 1 تا 2 لیتری بهره می‌گیرند. خودروهای اجرایی جمع‌وجور مثل جگوار XE پیشرانه‌هایی با گنجایش 2 تا 3 لیتر دارند و هر خودروی بزرگ‌تر دیگر می‌تواند از پیشرانه‌های بزرگ‌تر حتی 6 لیتری استفاده نماید.

شاید ذکر این نکته جالب باشد که کم‌حجم‌ترین پیشرانه‌ی استفاده شده در یک خودرو در انگلستان در حال حاضر به کاترهام Seven 165 با حجم 660 سی‌سی تعلق دارد درحالی‌که پرحجم‌ترین پیشرانه نیز نیروگاه 8 سیلندر 6752 سی‌سی بنتلی مولسان است.