نگاهی به بهترین خودروهای بیست سال قبل

ارتش سرخ! معرفی بهترین خودروهای سال 1996

سال 2017 به‌تازگی آغاز شده و تنها سه ماه از آن‌را سپری کرده‌ایم درحالی‌که سال 2016 سال نسبتاً مهمی برای صنعت خودروسازی بود و رویدادهای جذابی در آن به وقوع پیوست؛ بنابراین تصمیم گرفتیم در این مطلب نگاهی داشته باشیم به بیست سال قبل یعنی سال 1996 تا ببینیم بهترین انتخاب‌ها برای خریداری در دو دههٔ پیش چه خودروهایی بوده‌اند. این لیست کاملاً متنوع است و خودروهایی مختلفی از سدان و هاچ‌بک گرفته تا اسپرت و سوپراسپرت در آن حضور دارند. در این لیست بدون توجه به‌اندازه، کلاس یا قیمت، بهترین خودروهای تولیدی سال 1996 معرفی شده‌اند و سعی شده است که سلیقهٔ همه پوشش داده شود.

آئودی A4

آئودی در سال 1994 برای اولین بار نسل نخست سدان کامپکت A4 را معرفی کرد و در سال 1996 دستخوش ارتقاء و تغییراتی جزئی گردید. A4 که در دو نوع سدان و استیشن عرضه می‌شد، خودرویی زیبا و با کابینی لوکس بود که سامانهٔ چهارچرخ محرک کواترو نیز برای آن قابل سفارش بود. بعدازآن، آئودی انواع اسپرت و قدرتمند S4 و RS4 از این ماشین را هم ارائه کرد که در زیر کاپوت خود دارای توربوشارژر بودند و عملکرد بالایی داشتند.

فولکس‌واگن گلف GTI

در آن دوران یعنی دههٔ 90 میلادی، فولکس‌واگن گلف در نسل سوم خود قرار داشت درحالی‌که نسل اول آن نزدیک به دو دههٔ قبل یعنی در اوایل دههٔ 70 به بازار آمده بود؛ اما همواره یک نسخهٔ اسپرت و قدرتمند نیز از گلف با نام GTI ارائه می‌شد که یکی از مهم‌ترین هاچ‌بک‌های داغ کل تاریخ اتومبیل محسوب می‌شود. این نسخه مثل قبل برای نسل سوم گلف هم در سال 1993 معرفی شد که به یک موتور 2 لیتری چهار سیلندر 16 سوپاپ و سیستم تزریق مستقیم سوخت مجهز بود. خروجی این موتور در نمونه‌های دیفرانسیل جلو حدود 150 اسب بخار قدرت بود که هرچند از نمونه‌های مجهز به پیشرانه‌های VR6 هم‌دوره‌اش کمتر بود اما هنوز هم GTI یک هاچ‌بک اسپرت، پرقدرت و محبوب بود. این عملکرد که در کنار تطبیق‌پذیری و کارایی شگفت‌آور یک هاچ‌بک قرار گرفته بود، موجب شد که گلف GTI همچنان نقش خود را به‌عنوان پرچم‌دار هاچ‌بک‌های داغ ادامه دهد.

ب‌ام‌و M3

ب‌ام‌و M3 زمان زیادی است که معیاری در بخش خودروهای پریمیوم اسپرت سدان و کوپه محسوب می‌شود. M3 یک خودروی موتور جلو، دیفرانسیل عقبِ فوق‌العاده پالایش‌شده با هندلینگ عالی به همراه یک پیشرانهٔ شش سیلندر خطی بسیار روان است که ترکیبی کاملاً متناسب از راحتی و سرعت را ارائه می‌کند. ب‌ام‌و تولید این خودرو را در سال 1985 آغاز کرد و در سال 1992 نسل دوم آن‌را با کد E36 معرفی نمود. این نسل از M3 قدرتی برابر با 320 اسب بخار داشت که تمامی آن توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی یا شش سرعتهٔ اتوماتیک به چرخ‌های عقب انتقال پیدا می‌کرد. این روزها، نسل دوم M3 در حال کسب دوبارهٔ محبوبیت است اما با تولید بیش از 70 هزار دستگاه از آن‌ که طی هفت سال ساخته شدند، هنوز هم نمونه‌های دست‌دوم زیادی از M3 E36 برای خرید وجود دارند.

تویوتا سوپرا

نسل چهارم تویوتا سوپرا ترکیبی از عملکرد وحشیانه و طراحی زیبا است که یکی از محبوب‌ترین خودروها در زمینهٔ تیونینگ محسوب می‌شود. ریشه‌های این کوپهٔ اسپرت ژاپنی به مدل سلیکا کوپه متعلق به اواخر دههٔ 70 میلادی بازمی‌گردد درحالی‌که نسل چهارم آن بهبودی را تجربه کرده و رویکرد متمرکزتری روی سرعت داشته است. در زیر کاپوت سوپرا یک پیشرانهٔ 3 لیتری شش سیلندر خطی قرار گرفته است که در دو نوع تنفس طبیعی و دو توربوشارژر قابل سفارش بود. اگر نسخهٔ قوی‌تر توربو را انتخاب می‌کردید، سوپرا 320 اسب بخار قدرت و 430 نیوتن متر گشتاور را ارائه می‌نمود که تمامی آن توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی یا چهار سرعتهٔ اتوماتیک به چرخ‌های عقب انتقال پیدا می‌کرد.

مزدا RX-7

مانند سوپرا، مزدا RX-7 هم سابقه‌ای طولانی در عملکرد داشته و پیشینهٔ آن به اواخر دههٔ 70 بازمی‌گردد. در سال 1991، سازندهٔ ژاپنی نسل سوم این کوپهٔ اسپرت را معرفی کرد که از وزنی بسیار سبک، انتقال قدرت دیفرانسیل عقب و هندلینگی افسانه‌ای برخوردار بود؛ اما RX-7 هم مانند همهٔ پیشینیان خود از پیشرانهٔ وانکل توئین توربو استفاده می‌کرد که 276 اسب بخار قدرت داشت. نیروی این موتور منحصربه‌فرد نیز توسط یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی یا چهار سرعتهٔ اتوماتیک انتقال پیدا می‌کرد. یکی دیگر از امتیازات این خودرو طراحی زیبای آن بود که با استایل و خطوط منحنی حتی امروز هم مدرن به نظر می‌رسد.

آکورا NSX

در ادامهٔ کوپه‌های اسپرت و تکنولوژی بالای ژاپنی در این لیست به نسل اول آکورا یا هوندا NSX می‌رسیم. نسل نخست NSX که در سال 1990 معرفی شد، خودرویی موتور وسط با طراحی جذاب و ساختار پیشرفته بود که قیمت نسبتاً مناسبی هم داشت؛ اما یکی از قابل‌توجه‌ترین ویژگی‌های این اسپرت ژاپنی، بدنهٔ تمام آلومینیومی آن بود که به پایین نگه‌داشتن وزنش بسیار کمک کرده بود. علاوه بر این، برخی قسمت‌های NSX توسط اسطورهٔ فرمول یک یعنی آیرتون سنا توسعه یافته بود. در داخل نیز رانندگان از کابینی که آینه‌ای از کاکپیت یک جت جنگنده بود لذت می‌بردند درحالی‌که در پشت صندلی‌ها هم یک موتور 3 لیتری V6 با شاتون‌های تیتانیومی، پیستون‌های فورج‌کاری شده و ردلاین 8 هزار rpm قرار گرفته بود.

پونتیاک فایربرد ترنس ام

پونتیاک فایربرد خصوصاً در نسخهٔ ترنس ام یکی از اسطوره‌های خودروسازی ایالات‌متحده محسوب می‌شود که متأسفانه این روزها در بین ما نیست. فایربرد بر روی پلت‌فرم مشترکی با شورت کامارو ساخته می‌شد و در اصل پسرعموی کامارو بود. فایربرد در سه نسخه ساخت می‌شد که برترین و معروف‌ترین آن‌ها ترنس ام نام داشت. نسل سوم این ماسل کار افسانه‌ای در سال 1992 معرفی شد. نسخهٔ ترنس ام در نسل سوم فایربرد مجهز به یک پیشرانهٔ 5.7 لیتری V8 تنفس طبیعی متعلق به شورلت کوروت C4 بود. در سال 1996 اما سطح عملکرد فایربرد بهبود پیدا کرد و قدرت این موتور به 285 اسب بخار رسید. این نیرو توسط یک گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک یا شش سرعتهٔ دستی به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد.

دوج وایپر

در حال رسیدن به خودروهای واقعاً سریع لیست هستیم. دومین نمایندهٔ آمریکا در این جمع، دوج وایپر است که تولید آن در سال 1992 آغاز شد و در سال 1996 نسل دوم آن معرفی شد. البته به خاطر اشتراکات زیادی که این نسل در قطعات خود با نسل اول داشت بسیار از علاقه‌مندان آن‌را نسل یک و نیم می‌دانند. درهرحال در این نسل اگزوزها از طرفین به عقب منتقل شده و خروجی موتور نیز از 400 اسب بخار قدرت و 630 نیوتن متر گشتاور به 415 اسب بخار قدرت و 660 نیوتن متر افزایش پیدا کرد. این نیرو توسط یک پیشرانهٔ عظیم 8 لیتری V10 تولید می‌گردید و زمانی که پدال گاز فشرده می‌شد وایپر با نعره‌ای وحشتناک این مشخصهٔ خود را نشان می‌داد. اسب‌های بخار این نیروگاه نیز توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی بورگ وارنر T-56 به لاستیک‌های عقب می‌رسیدند.

فراری 550 مارانلو

فراری در سال 1996 با معرفی مدل 550 مارانلو مجدداً طرح موتور جلو، محور عقب در خودروهای گرند تورر دونفرهٔ 12 سیلندر خود را احیاء کرد. پیشرانهٔ 5.5 لیتری V12 تنفس طبیعی این خودرو 480 اسب بخار قدرت و 570 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد که به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد و 550 را ظرف 4.2 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر در ساعت می‌رساند درحالی‌که در ادامه توانایی دستیابی به حداکثر سرعت 320 کیلومتر در ساعت را داشت. همچنین برای توزیع وزن بهتر خودرو، گیربکس شش سرعتهٔ دستی آن در محور عقب نصب شده بود. طراحی این گرند تورر ایتالیایی نیز توسط پینین‌فارینا انجام گرفته بود.

مک‌لارن F1

رهبر این لیست یکی از افسانه‌ای‌ترین سوپراسپرت‌هایی که تاکنون ساخته شده یعنی مک‌لارن F1 است. تولید این سوپراسپرت رؤیایی در سال 1992 آغاز شد و پس از ساخت تنها 106 دستگاه در سال 1998 به پایان رسید که موجب شده F1 به یکی از کمیاب‌ترین خودروهای بازار تبدیل گردد؛ اما بیشتر از کمیاب بودن آنچه که این ماشین را مطلوب ساخته است، چیزی است که در پشت کابین تنگ آن با موقعیت رانندهٔ مرکزی بسیار جذاب قرار گرفته است یعنی نیروگاه 6.1 لیتری V12 تنفس طبیعی ساخت ب‌ام‌و که 630 اسب بخار قدرت و 650 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. نیروی این موتور نیز توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی به چرخ‌های عقب انتقال پیدا می‌کند؛ اما F1 نه‌تنها خودروی فوق‌العاده قدرتمندی است که با استفاده بدنهٔ فیبر کربنی (F1 اولین خودروی تولیدی است که چنین ویژگی‌ای داشت) به‌علاوهٔ استفاده از موادی چون منیزیوم و تیتانیوم در ساختار آن، وزن بسیار سبکی هم دارد. جمع این موارد یعنی اینکه مک‌لارن F1 خودروی بسیار سریعی بوده است به‌گونه‌ای که توانایی دستیابی به حداکثر سرعتی در حدود 390 کیلومتر در ساعت را داشت که برای یک خودروی دهه نودی خارق‌العاده است.

منبع: TopSpeed